برای پرواز به آسمانها، منتظر نمان که عقابی نیرومند بیاید و از

زمینت

 برگیرد و در آسمانهایت پرواز دهد.

بکوش تا پر پرواز به بازوانت جوانه زند و بروید و بکوش تا اینهمه

گوشت و پیه و استخوان سنگین را که چنین به زمین وفادارت کرده

 است،

 سبک کنی و از خویش بزدایی، آنگاه به جای خزیدن، خواهی پرید.

در پرنده شدن خویش بکوش و این یعنی بیرون آمدن از زندانهای

اسارت .